Φλεβικές δυσπλασίες

Τι είναι η φλεβική δυσπλασία

Οι φλεβικές δυσπλασίες είναι ανωμαλίες των επιφανειακών ή των εν τω βάθει φλεβών που πολλές φορές συνδέονται με διάφορες άλλες ιστολογικές εντοπίσεις.

Αυτές οι δυσπλασίες είναι συγγενείς, αποκτώνται δηλαδή κατά τη διάρκεια της εμβρυικής ζωής και εμφανίζονται από τη γέννηση. Αυξάνουν προοδευτικά και δεν υπάρχει ποτέ αυτόματη επάνοδος.

Αφορούν πιο συχνά τα άκρα αλλά μπορεί να προσβάλλουν το σύνολο του οργανισμού.

Τα συμπτώματα των φλεβικών δυσπλασιών

Η συμπτωματολογία των φλεβικών ιστογενών δυσπλασιών εξαρτάται από την εντόπισή τους. Ο πόνος είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα που συνδέεται με το τέντωμα κατά την διάρκεια της προσπάθειας ή με θρομβωτικά επεισόδια. Για τις περιφερiκές δυσπλασίες (χέρι, πόδι), προστίθεται η αισθητική ενόχληση.

Η συμπτωματολογία των φλεβικών δυσπλασιών του επιπολής στελεχιαίου φλεβικού συστήματος μοιάζει με αυτή της επιπολής φλεβικής ανεπάρκειας (οίδημα, ωχρά δερματίτιδα, έκζεμα, έλκος).

Η συμπτωματολογία των φλεβικών δυσπλασιών του εν τω βάθει στελεχιαίου συστήματος κυριαρχείται από την εμφάνιση θρόμβωσης και ενίοτε πνευμονικής εμβολής.

Οι πιο σημαντικοί κίνδυνοι που συνδέονται με την παρουσία μιας φλεβικής δυσπλασίας

Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι φλεβικές δυσπλασίες μπορεί να αντιπροσωπεύουν ένα λειτουργικό ή αισθητικό μειονέκτημα αλλά δεν είναι επικίνδυνες για τη ζωή του ασθενή.

Εντούτοις, αιματολογικές επιπλοκές είναι δυνατόν να εμφανιστούν όταν οι δυσπλασίες είναι εκτεταμένες. Πρόκειται για προβλήματα πήξης που συνδέονται με την κατανάλωση των παραγόντων της πήξης στην δυσπλασία. Πριν από κάθε χειρουργική επέμβαση, ο ιατρός θα πρέπει να ενημερώνεται για να ξεκινήσει θεραπεία με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους καθώς και να διορθώσει τα προβλήματα που έχουν σχέση με την αιμόσταση.

Στην περίπτωση των φλεβικών δυσπλασιών του στελεχιαίου φλεβικού συστήματος, οι βασικοί κίνδυνοι συνδέονται με θρομβοεμβολικές επιπλοκές.

Οι απαραίτητες εξετάσεις για τη διάγνωση και την υπόδειξη της θεραπείας

Το υπερηχογράφημα-doppler είναι η πρώτη εξέταση που ζητείται ώστε να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Είναι μια εξέταση αξιόπιστη, επαναλήψιμη και μη επεμβατική. Επιτρέπει την αναζήτηση ασβεστοποιήσεων (φλεβόλιθοι) και δίνει το αιμοδυναμικό προφίλ της δυσπλασίας καθώς και την έκτασή της.

Η αξονική αγγειογραφία έχει υψηλές επιδόσεις στην εξέταση φλεβικών δυσπλασιών οστών και αρθρώσεων.

Η απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία είναι εξαιρετικά χρήσιμη για τη διάγνωση των φλεβικών δυσπλασιών. Η δυσπλασία εμφανίζεται ως ένα ετερογενές υπερσήμα σε Τ2.

Η φλεβογραφία διατηρεί την περιορισμένη ένδειξη διερεύνησης της παροχετεύσεως των φλεβών πριν να γίνει εμβολισμός.

Οι συντηρητικές θεραπείες

Οι συντηρητικές θεραπείες στηρίζονται κυρίως στη συνταγογράφηση ελαστικής συμπίεσης και στην πιθανή λήψη αντιαιμοπεταλιακού (ασπιρίνη) ή αντιπηκτικού φαρμάκου.

Η ελαστική συμπίεση διατηρεί μια σημαντική θέση στις φλεβικές δυσπλασίες των άκρων και πρέπει να εφαρμόζεται με βάση τη σοβαρότητα της φλεβικής ανεπάρκειας. Επιτρέπει να μειωθεί η ταχύτητα ανάπτυξης της δυσπλασίας και να ανακουφιστούν τα συμπτώματα.

Η συνταγογράφηση ασπιρίνης ή αντιπηκτικής αγωγής θα πρέπει να εξετάζεται στην περίπτωση επώδυνων επεισοδίων που οφείλονται σε τοπικές θρομβώσεις ή κατά τη διάρκεια άλλων θρομβοεμβολικών επεισοδίων.

Τι είναι η θεραπεία με εμβολισμό / σκληροθεραπεία

Ο εμβολισμός των φλεβικών δυσπλασιών ή η σκληροθεραπεία αφορά τις ιστογενείς μορφές. Η επιλογή εξαρτάται από την εντόπιση, το μέγεθος και το βαθμό ανάπτυξης σε βάθος.

Το Polidonacol είναι μια σκληρυντική ουσία χρήσιμη στη θεραπεία των υποδόριων ιστογενών φλεβικών δυσπλασιών.

Το Ethibloc (σκληρυντικός παράγοντας) σε συνδυασμό με αιθανόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εντοπίσεις σε μυς και αρθρώσεις ώστε να ανακουφίσει τα συμπτώματα για κάποιο χρόνο.

Αυτές οι θεραπείες μπορεί να χρειαστούν πολλές συνεδρίες σε μεταβλητά διαλείμματα, και συχνά συνδυάζονται με εγχείρηση.

Οι αρχές της χειρουργικής θεραπείας

Η χειρουργική θεραπεία των φλεβικών δυσπλασιών γίνεται σωστά στις μέρες μας χάρη στις αιμοδυναμικές (υπερηχογράφημα-doppler) και στις ανατομικές (μαγνητική τομογραφία) εξετάσεις. Έτσι τα ακριβή όρια της δυσπλασίας είναι γνωστά προεγχειρητικά, επιτρέποντας να σχεδιαστεί η καλύτερα προσαρμοσμένη επέμβαση.

Η αρχή συνίσταται στο να γίνει πλήρης χειρουργική αφαίρεση της δυσπλασίας:

• O διαχωρισμός της φλεβικής δυσπλασίας από τους γύρω ιστούς είναι γενικώς εύκολο να προσδιοριστεί.
• Η βαθμηδόν αιμόσταση είναι σημαντική διότι υφίσταται υπεραγγείωση στη γειτονική περιοχή.
• Οι μίσχοι που τροφοδοτούν τη δυσπλασία είναι εύκολο να ταυτοποιηθούν ώστε να πραγματοποιηθεί απολίνωσή τους.
• Τα κύρια αγγεία και νεύρα πρέπει να αναγνωριστούν και να προφυλαχθούν.
• Σε ορισμένες περιπτώσεις εκτεταμένης χειρουργικής αφαίρεσης μια επικάλυψη με μόσχευμα είναι αναγκαία.

H κατάλληλη θεραπεία για τις ιστογενείς εντοπίσεις

Για τις δερματικές φλεβικές δυσπλασίες η χειρουργική εκτομή είναι γενικά απλή και οριστική.

Για τις υποδόριες φλεβικές δυσπλασίες η χειρουργική θεραπεία απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή διότι η φλεβική μάζα κολλάει συχνά στην εσωτερική επιφάνεια του δέρματος.

Για τις ενδομυϊκές φλεβικές δυσπλασίες, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αναπτύσσονται ανάμεσα στα μυϊκά δεμάτια και ότι δεν αφορούν τους τένοντες. Οι χειρουργικές τεχνικές προσαρμόζονται στην έκταση της δυσπλασίας και στους μύες στους οποίους αναφέρεται.

Για τις ενδαρθρικές φλεβικές δυσπλασίες, η δυσκολία είναι συνάρτηση της εντόπισης εκτός ή εντός του αρθρικού υμένα. Σε περίπτωση εντόπισης εντός του αρθρικού υμένα, το χειρουργείο είναι πιο δύσκολο και πιο αιμορραγικό διότι δεν είναι δυνατή η χρήση αιμοστατικού επιδέσμου.